апры́клы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апры́клы апры́клая апры́клае апры́клыя
Р. апры́клага апры́клай
апры́клае		 апры́клага апры́клых
Д. апры́кламу апры́клай апры́кламу апры́клым
В. апры́клы (неадуш.)
апры́клага (адуш.)		 апры́клую апры́клае апры́клыя (неадуш.)
апры́клых (адуш.)
Т. апры́клым апры́клай
апры́клаю		 апры́клым апры́клымі
М. апры́клым апры́клай апры́клым апры́клых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Апры́кнуць ’надакучыць’ (Бяльк.). Апрыклы, апрыкліцца (Яруш., Гарэц.) у сувязі з формай прошлага часу. З о‑прык‑ну‑ць. Гл. прыкры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)