Verbum

анлайнавы слоўнік

апра́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апра́ўка ж. опра́вка; обрамле́ние ср.; см. апраўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апра́ўка, ‑і, ДМ ‑раўцы; Р мн. ‑равак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аправіць.

2. Спец. Прыстасаванне для замацавання на металарэзных станках інструменту або дэталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опра́вка спец. апра́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обде́лывание ср.

1. апрацо́ўванне, -ння ср., апрацо́ўка, -кі ж., абро́бка, -кі ж., абро́бліванне, -ння ср., вы́раб, -бу м.;

2. абклада́нне, -ння ср., абкла́дванне, -ння ср.;

3. апраўле́нне, -ння ср., апра́ўка, -кі ж.;

4. спраўле́нне, -ння ср., ула́джванне, -ння ср., абла́джванне, -ння ср.; см. обде́лывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)