Verbum

анлайнавы слоўнік

апрана́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	апрана́юся	апрана́емся
2-я ас.	апрана́ешся	апрана́ецеся
3-я ас.	апрана́ецца	апрана́юцца
Прошлы час
м.	апрана́ўся	апрана́ліся
ж.	апрана́лася
н.	апрана́лася
Загадны лад
2-я ас.	апрана́йся	апрана́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час	апрана́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апрана́цца несов.

1. одева́ться;

2. разг. (обеспечиваться одеждой) одева́ться;

3. (у каго, у што) наряжа́ться (кем, во что), одева́ться (кем, во что)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апрана́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да апрануцца.

2. Насіць вопратку якога‑н. фасону або ў адпаведнасці з акалічнасцямі. Любяць і ўмеюць хораша апранацца ў Заполлі. Бялевіч. Успомнілася, што Станеўскі апранаўся не па сваіх сродках і абыходзіўся з усімі з робленай добразычлівай фамільярнасцю. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апрану́ць, -ану́, -а́неш, -а́не; -а́нем, -а́неце, -а́нуць; -ані́; -а́нуты і -а́нены; зак.

1. каго-што. Адзець.

А. дзіця.

2. што. Надзець, нацягнуць на сябе ці на каго-н. якую-н. вопратку.

А. паліто.

3. каго-што. Забяспечыць неабходнай вопраткай (разм.).

А. сям’ю.

4. каго-што. Увасобіць у якой-н. форме.

А. хлопца ў мядзведзя.

5. перан. Пакрыць.

Ноч апранула зямлю.

|| незак. апрана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. апрану́цца, -ану́ся, -а́нешся, -а́нецца; -а́немся, -а́нецеся, -а́нуцца; -ані́ся; незак. апрана́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. апрана́нне, -я, н.