апра́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апра́вачны апра́вачная апра́вачнае апра́вачныя
Р. апра́вачнага апра́вачнай
апра́вачнае		 апра́вачнага апра́вачных
Д. апра́вачнаму апра́вачнай апра́вачнаму апра́вачным
В. апра́вачны (неадуш.)
апра́вачнага (адуш.)		 апра́вачную апра́вачнае апра́вачныя (неадуш.)
апра́вачных (адуш.)
Т. апра́вачным апра́вачнай
апра́вачнаю		 апра́вачным апра́вачнымі
М. апра́вачным апра́вачнай апра́вачным апра́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апра́вачны (служащий для отделки) опра́вочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апра́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, выкарыстоўваецца для аправы (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апра́ва, -ы, мн. -ы, -ра́ў, ж.

1. Тое, у што ўстаўляецца што-н., аздоба чаго-н., рамка.

Люстэрка ў бляшанай аправе.

Акуляры ў дарагой аправе.

2. перан. Тое, што акружае як рамка.

Возера ў аправе кучаравых кустоў.

3. Металічнае пакрыццё абразоў як аздоба.

А. абраза.

|| прым. апра́вачны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

опра́вочный апра́вачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обде́лочный спец. апра́вачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)