апо́ўзаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Тое, што і абпоўзаць.

|| незак. апо́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апо́ўзаць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апо́ўзаю апо́ўзаем
2-я ас. апо́ўзаеш апо́ўзаеце
3-я ас. апо́ўзае апо́ўзаюць
Прошлы час
м. апо́ўзаў апо́ўзалі
ж. апо́ўзала
н. апо́ўзала
Загадны лад
2-я ас. апо́ўзай апо́ўзайце
Дзеепрыслоўе
прош. час апо́ўзаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апо́ўзаць сов., разг. опо́лзать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апо́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Тое, што і абпоўзаць. Усё апоўзаў тут, усё абтупаў У маленства і суровы дзень... Ляпёшкін. / у перан. ужыв. [Бацька:] Во, хай арэхі пойдуць, грыбы — апоўзае [сын] тады і Роўніцу тую, і Паповы раўкі, і Баранава. Гіль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́ўзваць гл. апаўзці, апоўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)