апо́фіз
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апо́фіз |
апо́фізы |
| Р. |
апо́фіза |
апо́фізаў |
| Д. |
апо́фізу |
апо́фізам |
| В. |
апо́фіз |
апо́фізы |
| Т. |
апо́фізам |
апо́фізамі |
| М. |
апо́фізе |
апо́фізах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апо́фіз м., анат. апо́физ
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апо́физ анат. апо́фіз, -за м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)