апо́рт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апо́рт |
апо́рты |
| Р. |
апо́рту |
апо́ртаў |
| Д. |
апо́рту |
апо́ртам |
| В. |
апо́рт |
апо́рты |
| Т. |
апо́ртам |
апо́ртамі |
| М. |
апо́рце |
апо́ртах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
анто́н, ‑у, м.
Разм. Тое, што і антонаўка. Вось антоны, вось апорты, Вось і слуцкія вам бэры Тут вісяць, нібы збаны. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)