апо́лкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апо́лкавы |
апо́лкавая |
апо́лкавае |
апо́лкавыя |
| Р. |
апо́лкавага |
апо́лкавай
апо́лкавае |
апо́лкавага |
апо́лкавых |
| Д. |
апо́лкаваму |
апо́лкавай |
апо́лкаваму |
апо́лкавым |
| В. |
апо́лкавы (неадуш.)
апо́лкавага (адуш.) |
апо́лкавую |
апо́лкавае |
апо́лкавыя (неадуш.)
апо́лкавых (адуш.) |
| Т. |
апо́лкавым |
апо́лкавай
апо́лкаваю |
апо́лкавым |
апо́лкавымі |
| М. |
апо́лкавым |
апо́лкавай |
апо́лкавым |
апо́лкавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апо́лкавы, ‑ая, ‑ае.
Зроблены з аполкаў. [Мікуць] заехаў пад самы аполкавы хлеў, дзе было гаспадарчае прыладдзе. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апо́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.
Крайняя, выпуклая з аднаго боку дошка, якая атрымліваецца ў выніку падоўжнай распілоўкі бервяна.
Прыбудова з аполкаў.
|| прым. апо́лкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)