апало́ць, апалю́, апо́леш, апо́ле; апалі́; апо́латы; зак., што.

Полючы, ачысціць ад пустазелля.

А. грады.

|| незак. апо́лваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апало́ць, апалю, аполеш, аполе; зак., што.

Полючы, ачысціць ад пустазелля. Апалоць граду. Апалоць буракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апало́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апалю́ апо́лем
2-я ас. апо́леш апо́леце
3-я ас. апо́ле апо́люць
Прошлы час
м. апало́ў апало́лі
ж. апало́ла
н. апало́ла
Загадны лад
2-я ас. апалі́ апалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час апало́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)