апо́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, апо́ек, ж.

Шкура цяляці-сысунка, а таксама вырабленая з яе скура.

|| прым. апо́йкавы, -ая, -ае.

Апойкавыя боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апо́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апо́йка апо́йкі
Р. апо́йкі апо́ек
Д. апо́йцы апо́йкам
В. апо́йку апо́йкі
Т. апо́йкай
апо́йкаю		 апо́йкамі
М. апо́йцы апо́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апо́йка ж. опо́ек м.;

ту́флі з ~кі — ту́фли из опо́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апо́йка, ‑і, ДМ ‑йцы, ж.

Шкура малочнага цяляці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опо́ек м. (шкура, выделанная кожа) апо́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)