аплы́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аплы́ў аплы́вы
Р. аплы́ву аплы́ваў
Д. аплы́ву аплы́вам
В. аплы́ў аплы́вы
Т. аплы́вам аплы́вамі
М. аплы́ве аплы́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аплы́ў (род. аплы́ву) м., в разн. знач. оплы́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аплы́сці¹ і аплы́ць, -ыву́, -ыве́ш, -ыве́; -ывём, -ывяце́, -ыву́ць; -ы́ў, -ыла́, -ыло́; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Растаць, растапіцца зверху, з краёў і пачаць сцякаць, пакрываючы што-н. рэшткамі растопленага рэчыва.

Свечка аплыла.

2. Ацячы, заплыць тлушчам.

Твар аплыў.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Абваліцца, апаўзці пад дзеяннем вады, вільгаці.

Бераг аплыў.

|| незак. аплыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оплы́в в разн. знач. аплы́ў, -лы́ву м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аплы́сці сов., в разн. знач. оплы́ть;

све́чка аплыла́ — свеча́ оплыла́;

твар аплы́ў — лицо́ оплы́ло;

бе́раг аплы́ў — бе́рег оплы́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аплы́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аплыву́ аплывё́м
2-я ас. аплыве́ш аплывяце́
3-я ас. аплыве́ аплыву́ць
Прошлы час
м. аплы́ў аплылі́
ж. аплыла́
н. аплыло́
Загадны лад
2-я ас. аплыві́ аплыві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час аплы́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аплы́ваты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які аплыў ад дзеяння вады, вільгаці. Аплыватыя стрэхі. // З чым‑н. аплыўшым. Аплыватыя хаты (хаты з аплыўшымі стрэхамі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аплы́сці, аплыву, аплывеш, аплыве; аплывём, аплывяце; зак.

1. (1 і 2 ас. не ужыв.). Растаць, растапіцца зверху, з краёў і пачаць сцякаць, пакрываючы што‑н. рэшткамі растопленага рэчыва. Свечка аплыла.

2. Ацячы, заплыць тлушчам; азызнуць. Твар аплыў.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пад дзеяннем вады, вільгаці пачаць апаўзаць. Бераг аплыў.

4. Тое, што і абплысці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аплы́сці

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аплыву́ аплывё́м
2-я ас. аплыве́ш аплывяце́
3-я ас. аплыве́ аплыву́ць
Прошлы час
м. аплы́ў аплылі́
ж. аплыла́
н. аплыло́
Загадны лад
2-я ас. аплыві́ аплыві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час аплы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)