аперцэ́пцыя, -і, ж. (кніжн.).

Успрыманне, пазнаванне на падставе ранейшых уяўленняў і запасу ведаў.

|| прым. аперцэпцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аперцэ́пцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. аперцэ́пцыя
Р. аперцэ́пцыі
Д. аперцэ́пцыі
В. аперцэ́пцыю
Т. аперцэ́пцыяй
аперцэ́пцыяю
М. аперцэ́пцыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аперцэ́пцыя ж., психол. апперце́пция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аперцэ́пцыя, ‑і, ж.

Спец. Залежнасць успрыняцця ад папярэдняга індывідуальнага вопыту, ранейшых уяўленняў і запасу ведаў.

[Ад лац. ad — пры і perceptio — успрыняцце.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апперце́пция психол. аперцэ́пцыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)