апера́тарка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апера́тарка |
апера́таркі |
| Р. |
апера́таркі |
апера́тарак |
| Д. |
апера́тарцы |
апера́таркам |
| В. |
апера́тарку |
апера́тарак |
| Т. |
апера́таркай
апера́таркаю |
апера́таркамі |
| М. |
апера́тарцы |
апера́тарках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апера́тарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. Жанчына-аператар, якая кіруе работай складанага механізма або адказвае за выкананне вытворчага працэсу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
опера́торша разг. апера́тарка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)