апаяса́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апаяса́ны апаяса́ная апаяса́нае апаяса́ныя
Р. апаяса́нага апаяса́най
апаяса́нае		 апаяса́нага апаяса́ных
Д. апаяса́наму апаяса́най апаяса́наму апаяса́ным
В. апаяса́ны (неадуш.)
апаяса́нага (адуш.)		 апаяса́ную апаяса́нае апаяса́ныя (неадуш.)
апаяса́ных (адуш.)
Т. апаяса́ным апаяса́най
апаяса́наю		 апаяса́ным апаяса́нымі
М. апаяса́ным апаяса́най апаяса́ным апаяса́ных

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апаяса́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апаяса́ны апаяса́ная апаяса́нае апаяса́ныя
Р. апаяса́нага апаяса́най
апаяса́нае		 апаяса́нага апаяса́ных
Д. апаяса́наму апаяса́най апаяса́наму апаяса́ным
В. апаяса́ны (неадуш.)
апаяса́нага (адуш.)		 апаяса́ную апаяса́нае апаяса́ныя (неадуш.)
апаяса́ных (адуш.)
Т. апаяса́ным апаяса́най
апаяса́наю		 апаяса́ным апаяса́нымі
М. апаяса́ным апаяса́най апаяса́ным апаяса́ных

Кароткая форма: апаяса́на.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апаяса́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад апаясаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апаяса́ць, апаяшу́, апая́шаш, апая́ша; апаяшы́; апаяса́ны; зак.

1. каго-што. Надзець на каго-н. пояс, падперазаць.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан., што. Працягнуцца вакол чаго-н., абкружыць сабой.

Лес апаясаў вёску.

|| незак. апая́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. апаяса́цца, апаяшу́ся, апая́шашся, апая́шацца; апаяшы́ся (да 1 знач.); незак. апая́свацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)