апатры́д
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апатры́д |
апатры́ды |
| Р. |
апатры́да |
апатры́даў |
| Д. |
апатры́ду |
апатры́дам |
| В. |
апатры́да |
апатры́даў |
| Т. |
апатры́дам |
апатры́дамі |
| М. |
апатры́дзе |
апатры́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апатри́д апатры́д, -да м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апатры́ды, ‑аў; адз. апатрыд, ‑а, М ‑радзе, м.
Спец. Асобы, якія не маюць грамадзянства.
[Ад грэч. a — адмоўная часціца і patridos — радзіма.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)