апасты́лы, -ая, -ае (разм.).

Які вельмі апрыкраў, надакучыў; зрабіўся нямілым, невыносным.

Апастылая атмасфера.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апасты́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апасты́лы апасты́лая апасты́лае апасты́лыя
Р. апасты́лага апасты́лай
апасты́лае		 апасты́лага апасты́лых
Д. апасты́ламу апасты́лай апасты́ламу апасты́лым
В. апасты́лы (неадуш.)
апасты́лага (адуш.)		 апасты́лую апасты́лае апасты́лыя (неадуш.)
апасты́лых (адуш.)
Т. апасты́лым апасты́лай
апасты́лаю		 апасты́лым апасты́лымі
М. апасты́лым апасты́лай апасты́лым апасты́лых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апасты́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які вельмі надакучыў, апрыкраў; зрабіўся нямілым, невыносным. Не бачыць, не чуе нічога [Мар’яна], І свет стаўся ёй апастылы. Колас. Натуральна, што кожны з нас з нецярплівасцю чакаў заканчэння работы Асамблеі, каб хутчэй пазбавіцца ад апастылай атмасферы і дыхнуць свежым паветрам. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)