апане́нцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апане́нцкі апане́нцкая апане́нцкае апане́нцкія
Р. апане́нцкага апане́нцкай
апане́нцкае		 апане́нцкага апане́нцкіх
Д. апане́нцкаму апане́нцкай апане́нцкаму апане́нцкім
В. апане́нцкі
апане́нцкага		 апане́нцкую апане́нцкае апане́нцкія
апане́нцкіх
Т. апане́нцкім апане́нцкай
апане́нцкаю		 апане́нцкім апане́нцкімі
М. апане́нцкім апане́нцкай апане́нцкім апане́нцкіх

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апане́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. (кніжн.). Той, хто апаніруе каму-н.

Афіцыйны а. на абароне дысертацыі.

2. Той, хто наогул выступае як праціўнік у спрэчцы.

|| ж. апане́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (разм.).

|| прым. апане́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)