апаліты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апаліты́чны апаліты́чная апаліты́чнае апаліты́чныя
Р. апаліты́чнага апаліты́чнай
апаліты́чнае		 апаліты́чнага апаліты́чных
Д. апаліты́чнаму апаліты́чнай апаліты́чнаму апаліты́чным
В. апаліты́чны (неадуш.)
апаліты́чнага (адуш.)		 апаліты́чную апаліты́чнае апаліты́чныя (неадуш.)
апаліты́чных (адуш.)
Т. апаліты́чным апаліты́чнай
апаліты́чнаю		 апаліты́чным апаліты́чнымі
М. апаліты́чным апаліты́чнай апаліты́чным апаліты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апаліты́чны, -ая, -ае.

1. гл. апалітызм.

2. Які ўхіляецца ад удзелу ў грамадска-палітычным жыцці, абыякавы да пытанняў і праблем палітыкі.

|| наз. апаліты́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апаліты́чны аполити́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апаліты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які стаіць убаку ад грамадска-палітычнага жыцця або ўхіляецца ад ўдзелу ў ім. [Маргун] пачакаў, пакуль выйдзе Шаевіч, і ўзяўся даваць мне праборку: — Бачыш, беспартыйны, апалітычны чалавек, а робіць тое, што трэба. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апаліты́зм, -у, м.

Абыякавасць да пытанняў палітыкі, ухіленне ад удзелу ў грамадска-палітычным жыцці.

|| прым. апаліты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аполити́чный апаліты́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)