апа́льшчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апа́льшчыца апа́льшчыцы
Р. апа́льшчыцы апа́льшчыц
Д. апа́льшчыцы апа́льшчыцам
В. апа́льшчыцу апа́льшчыц
Т. апа́льшчыцай
апа́льшчыцаю		 апа́льшчыцамі
М. апа́льшчыцы апа́льшчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апа́льшчыца ж. исто́пница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апа́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да апальшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто паліць печы ў службовым памяшканні або працуе ў кацельнай.

|| ж. апа́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. апа́льшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

истопни́ца апа́льшчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)