апалчэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чалавек, які ўступіў у апалчэнне, удзельнік, баец апалчэння.

|| ж. апалчэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. апалчэ́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апалчэ́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апалчэ́нец апалчэ́нцы
Р. апалчэ́нца апалчэ́нцаў
Д. апалчэ́нцу апалчэ́нцам
В. апалчэ́нца апалчэ́нцаў
Т. апалчэ́нцам апалчэ́нцамі
М. апалчэ́нцу апалчэ́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апалчэ́нец, -ца м. ополче́нец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апалчэ́нец, ‑нца, м.

Удзельнік, баец апалчэння. Парадзелі рады апалчэнцаў, шмат было забітых, багата параненых, аднак полк трымаўся, не адступаў. Гурскі. Апалчэнцы ўліліся ў рэгулярныя войскі. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ополче́нец апалчэ́нец, -нца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апалчэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да апалчэнец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)