Апало́ў ’скаварада’ (Касп., ЭШ). Роднаснае ополовьникъ (> апалонік ’лыжка’), з якога, магчыма, у выніку ўсячэння суфікса пры кантамінацыйным уплыве апаноў(ка) (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апало́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апалю́ апо́лем
2-я ас. апо́леш апо́леце
3-я ас. апо́ле апо́люць
Прошлы час
м. апало́ў апало́лі
ж. апало́ла
н. апало́ла
Загадны лад
2-я ас. апалі́ апалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час апало́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)