апало́гія, -і, ж. (кніжн.).

Непамернае ўсхваленне, абарона каго-, чаго-н.

|| прым. апалагеты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апало́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. апало́гія
Р. апало́гіі
Д. апало́гіі
В. апало́гію
Т. апало́гіяй
апало́гіяю
М. апало́гіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апало́гія ж. аполо́гия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апало́гія, ‑і, ж.

Кніжн. Абарона, усхваленне каго‑, чаго‑н. у пісьмовай або вуснай форме.

[Грэч. apologia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аполо́гия книжн. апало́гія, -гіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)