апало́г
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апало́г |
апало́гі |
| Р. |
апало́га |
апало́гаў |
| Д. |
апало́гу |
апало́гам |
| В. |
апало́г |
апало́гі |
| Т. |
апало́гам |
апало́гамі |
| М. |
апало́гу |
апало́гах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аполо́г лит. апало́г, -га м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)