апалаге́т, -а, М -ге́це, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Актыўны абаронца якога-н. вучэння, ідэі, ладу.

|| прым. апалагеты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апалаге́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апалаге́т апалаге́ты
Р. апалаге́та апалаге́таў
Д. апалаге́ту апалаге́там
В. апалаге́та апалаге́таў
Т. апалаге́там апалаге́тамі
М. апалаге́це апалаге́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апалаге́т м. апологе́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апалаге́т, ‑а, М ‑геце, м.

Кніжн. Актыўны абаронца якога‑н. вучэння, ідэі, парадкаў. Апалагеты капіталізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апологе́т книжн. апалаге́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)