апако́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апако́вы апако́вая апако́вае апако́выя
Р. апако́вага апако́вай
апако́вае		 апако́вага апако́вых
Д. апако́ваму апако́вай апако́ваму апако́вым
В. апако́вы (неадуш.)
апако́вага (адуш.)		 апако́вую апако́вае апако́выя (неадуш.)
апако́вых (адуш.)
Т. апако́вым апако́вай
апако́ваю		 апако́вым апако́вымі
М. апако́вым апако́вай апако́вым апако́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апако́вы опа́ковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апако́вы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з апаку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́к, -у, м.

Гатунак белай гліны, што ідзе на выраб фаянсу.

2. Посуд, выраблены з такой гліны.

|| прым. апако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

опа́ковый апако́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)