апа́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. апа́к
Р. апа́ку
Д. апа́ку
В. апа́к
Т. апа́кам
М. апа́ку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апа́к, -у, м.

Гатунак белай гліны, што ідзе на выраб фаянсу.

2. Посуд, выраблены з такой гліны.

|| прым. апако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апа́к, -ку м. (сорт глины) опа́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апа́к, ‑у, м.

Сорт белай гліны, якая ідзе на выраб пасуды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опа́к апа́к, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)