апазне́нне, -я, н.

Тое, што і спазненне.

Пачаць сход з апазненнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апазне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. апазне́нне
Р. апазне́ння
Д. апазне́нню
В. апазне́нне
Т. апазне́ннем
М. апазне́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апазне́нне ср. запа́здывание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апазне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апазняцца — апазніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́здывание спазне́нне, -ння ср., апазне́нне, -ння ср., запазне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)