апазна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што (афіц.).

1. Пазнаць па якіх-н. прыметах, адзнаках.

А. у знаёмых брата былых суседзяў.

А. свае рэчы.

2. Устанавіць тоеснасць асобы або рэчы пры судовым следстве.

А. мёртвага.

|| незак. апазнава́ць, -наю́, -нае́ш, -нае́; -наём, -наяце́, -наю́ць; наз. апазнава́нне, -я, н.

|| наз. апазна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апазна́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апазна́ю апазна́ем
2-я ас. апазна́еш апазна́еце
3-я ас. апазна́е апазна́юць
Прошлы час
м. апазна́ў апазна́лі
ж. апазна́ла
н. апазна́ла
Загадны лад
2-я ас. апазна́й апазна́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час апазна́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апазна́ць сов. опозна́ть;

а. мясцо́васць — опозна́ть ме́стность;

а. злачы́нца — опозна́ть престу́пника

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апазна́ць, ‑знаю, ‑знаеш, ‑знае; зак., каго-што.

Пазнаць каго‑, што‑н. па якіх‑н. адзнаках, прыкметах. Пні доўгія, але высокія, і лёгка іх апазнаць, што яны з-пад сякеры. Пташнікаў. // Устанавіць тоеснасць асобы або рэчы пры судовым следстве. Кажуць, што.. труп [Вінцука] апазналі на Наваградскай шашы. Сабаленка. [Юзэф:] — Калі ж я апазнаў.. [Лявона Капу], ён папярэдзіў, што, калі я толькі заікнуся дзе, што за сляпы жыве ў Тураве, знойдзе мяне і на тым свеце. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опозна́ть сов. апазна́ць, пазна́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апазна́ны опо́знанный; см. апазна́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апазнава́ць несов. опознава́ть; см. апазна́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апазна́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад апазнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апазнава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апазнаваць — апазнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апазнава́ць, ‑знаю, ‑знаеш, ‑знае; ‑знаем, ‑знаяце.

Незак. да апазнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)