апавіва́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апавіва́юся |
апавіва́емся |
| 2-я ас. |
апавіва́ешся |
апавіва́ецеся |
| 3-я ас. |
апавіва́ецца |
апавіва́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
апавіва́ўся |
апавіва́ліся |
| ж. |
апавіва́лася |
| н. |
апавіва́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
апавіва́йся |
апавіва́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
апавіва́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апавіва́цца несов., страд. обвива́ться; опу́тываться; оку́тываться; обнима́ться; см. апавіва́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апавіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да апавіцца.
2. Зал. да апавіваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апаві́ць, апаўю́, апаўе́ш, апаўе́; апаўём, апаўяце́, апаўю́ць; апаві́ў, -віла́, -ло́; апаві́ты; зак., каго-што.
1. Абвіць, абматаць каго-, што-н. чым-н.
Стужка апавіла галаву дзяўчыны.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.) перан. Пакрыць з усіх бакоў, ахутаць (дымам, туманам і пад.), ахапіць.
Лагчыну і лес апавіў туман.
3. перан. Ахапіць, абняць.
Лёгкі сум апавіў сэрца.
|| незак. апавіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| звар. апаві́цца, апаўю́ся, апаўе́шся, апаўе́цца; апаўёмся, апаўяце́ся, апаўю́цца; апаві́ўся, -віла́ся, -ло́ся; незак. апавіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Сэрца апавіваецца смуткам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)