Verbum

анлайнавы слоўнік

апавяшча́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апавяшча́ць несов.

1. (сообщать кому-л. о чём-л.) уведомля́ть, извеща́ть; оповеща́ть;

2. (торжественно объявлять) возвеща́ть; провозвеща́ть; оглаша́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апавяшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да апавясціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апавясці́ць, -вяшчу́, -вясці́ш, -вясці́ць; -вясці́м, -весціце́, -вясця́ць; -ве́шчаны; зак., каго-што (афіц.).

Паведаміць аб чым-н., давесці да ведама каго-н.

А. усіх аб сходзе.

|| незак. апавяшча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. апавяшчэ́нне, -я, н.

|| прым. апавяшча́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спавяшча́ць несов., см. апавяшча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апавяшча́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да апавяшчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апавяшчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апавяшчаць — апавясціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

возвеща́ть несов. апавяшча́ць, абвяшча́ць; (сообщать) паведамля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

извеща́ть несов. паведамля́ць (каму); (оповещать) апавяшча́ць (каго); нака́зваць (каму);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апавяшча́цца несов., страд. уведомля́ться, извеща́ться; оповеща́ться; возвеща́ться; провозвеща́ться; соглаша́ться; см. апавяшча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)