Verbum

анлайнавы слоўнік

ап’яне́нне гл. п’янець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ап’яне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ап’яне́нне ср., прям., перен. опьяне́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ап’яне́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. ап’янець.

2. перан. Захапленне, экстаз, самазабыццё. Любіць музыку да ап’янення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

п’яне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Станавіцца п’яным.

П. ад адной чаркі.

П. ад шчасця (перан.).

|| зак. зап’яне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е (разм.), сп’яне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і ап’яне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

|| наз. ап’яне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

опьяне́ние ап’яне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хме́льны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца ў стане ап’янення; нецвярозы.

2. Які выклікае ап’яненне.

Х. напой.

Выпіць хмельнага віна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

захмяле́нне, ‑я, н.

Стан захмялелага; ап’яненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

охмеле́ние захмяле́нне, -ння ср.; ап’яне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хмялёк, ‑льку, м.

1. Памянш.-ласк. да хмель (у 1 знач.).

2. Лёгкае ап’яненне.

•••

Пад хмяльком — тое, што і пад хмелем (гл. хмель). Сакальскі быў узбуджаны, трошкі пад хмяльком. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)