анімісты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
анімісты́чны |
анімісты́чная |
анімісты́чнае |
анімісты́чныя |
| Р. |
анімісты́чнага |
анімісты́чнай
анімісты́чнае |
анімісты́чнага |
анімісты́чных |
| Д. |
анімісты́чнаму |
анімісты́чнай |
анімісты́чнаму |
анімісты́чным |
| В. |
анімісты́чны (неадуш.)
анімісты́чнага (адуш.) |
анімісты́чную |
анімісты́чнае |
анімісты́чныя (неадуш.)
анімісты́чных (адуш.) |
| Т. |
анімісты́чным |
анімісты́чнай
анімісты́чнаю |
анімісты́чным |
анімісты́чнымі |
| М. |
анімісты́чным |
анімісты́чнай |
анімісты́чным |
анімісты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
анімісты́чны анимисти́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
анімісты́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да анімізму. Анімістычныя погляды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анімі́зм, -у, м.
Сістэма ўяўленняў пра існаванне духа, душы ў чалавека, жывёлы, расліны, прадметаў; адухаўленне сіл і з’яў прыроды.
|| прым. анімісты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
анимисти́ческий анімісты́чны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)