анча́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Трапічнае паўднёваазіяцкае дрэва з сямейства тутавых, якое ўтрымлівае атруту.

|| прым. анча́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анча́р

‘драўніна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. анча́р
Р. анча́ру
Д. анча́ру
В. анча́р
Т. анча́рам
М. анча́ры

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

анча́р

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. анча́р анча́ры
Р. анча́ра анча́раў
Д. анча́ру анча́рам
В. анча́р анча́ры
Т. анча́рам анча́рамі
М. анча́ры анча́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

анча́р м., бот. анча́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анча́р бот. анча́р, -ра м.; (древесина) -ру.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анча́р, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Трапічнае паўднёваазіяцкае дрэва з ядавітым млечным сокам.

2. ‑у. Драўніна гэтага дрэва.

[Малайск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)