ану́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Скупшчыца ануч, рыззя (уст.).

|| м. ану́чнік, -а, мн. -і, -аў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ану́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ану́чніца ану́чніцы
Р. ану́чніцы ану́чніц
Д. ану́чніцы ану́чніцам
В. ану́чніцу ану́чніц
Т. ану́чніцай
ану́чніцаю		 ану́чніцамі
М. ану́чніцы ану́чніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ану́чніца ж. тряпи́чница, вето́шница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ану́чніца, ‑ы, ж.

1. Жан. да анучнік.

2. Разм. Жанчына, якая захапляецца ўборамі, строямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вето́шница стары́зніца, -цы ж.; ану́чніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тряпи́чница в разн. знач. ану́чніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)