антэ́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			антэ́на | 
			антэ́ны | 
			
		
			| Р. | 
			антэ́ны | 
			антэ́н | 
			
		
			| Д. | 
			антэ́не | 
			антэ́нам | 
			
		
			| В. | 
			антэ́ну | 
			антэ́ны | 
			
		
			| Т. | 
			антэ́най антэ́наю | 
			антэ́намі | 
			
		
			| М. | 
			антэ́не | 
			антэ́нах | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
ма́чта-антэ́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			ма́чта-антэ́на | 
			ма́чты-антэ́ны | 
			
		
			| Р. | 
			ма́чты-антэ́ны | 
			ма́чтаў-антэ́н | 
			
		
			| Д. | 
			ма́чце-антэ́не | 
			ма́чтам-антэ́нам | 
			
		
			| В. | 
			ма́чту-антэ́ну | 
			ма́чты-антэ́ны | 
			
		
			| Т. | 
			ма́чтай-антэ́най ма́чтаю-антэ́наю | 
			ма́чтамі-антэ́намі | 
			
		
			| М. | 
			ма́чце-антэ́не | 
			ма́чтах-антэ́нах | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		nazounik2008,
		sbm2012.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
антэ́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да антэны.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
радыёма́чта, ‑ы, ДМ ‑чце, ж.
Апора, на якой падвешваюцца або ўмацоўваюцца на неабходнай вышыні антэны наземных радыёстанцый.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
тэлеві́зар, ‑а, м.
Радыётэхнічнае ўстройства для прыёму тэлевізійных перадач і іх гукавога суправаджэння. У кутку — тэлевізар, без чаго ў нашы часы проста жыць нельга. Скрыган. Над стрэхамі таксама правады, і ледзь не ўсюды антэны для тэлевізараў. Кулакоўскі.
[Ад грэч. tēle — далёка і лац. visio — бачанне.]
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)