антыпо́д
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
антыпо́д |
антыпо́ды |
| Р. |
антыпо́да |
антыпо́даў |
| Д. |
антыпо́ду |
антыпо́дам |
| В. |
антыпо́да |
антыпо́даў |
| Т. |
антыпо́дам |
антыпо́дамі |
| М. |
антыпо́дзе |
антыпо́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
антыпо́д, ‑а, М ‑дзе, м.
1. толькі мн. (антыпо́ды, ‑аў). Насельнікі двух дыяметральна процілеглых пунктаў паверхні зямнога шара.
2. перан. Людзі, групы людзей і пад., якім уласцівы процілеглыя погляды, якасці, густы. Ваця.. па сутнасці такі ж індывідуаліст-мешчанін, як і яго антыподы ў творы. Адамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)