антыдо́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
антыдо́т |
антыдо́ты |
| Р. |
антыдо́ту |
антыдо́таў |
| Д. |
антыдо́ту |
антыдо́там |
| В. |
антыдо́т |
антыдо́ты |
| Т. |
антыдо́там |
антыдо́тамі |
| М. |
антыдо́це |
антыдо́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
проція́ддзе, -я, н.
Рэчыва, якое спыняе або аслабляе дзеянне яду; антыдот.
П. супраць коснасці (перан., кніжн.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
антидо́т фарм. антыдо́т, -ту м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)