антыге́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. антыге́н антыге́ны
Р. антыге́ну антыге́наў
Д. антыге́ну антыге́нам
В. антыге́н антыге́ны
Т. антыге́нам антыге́намі
М. антыге́не антыге́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

антыге́н, -ну м., физиол. антиге́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

антыге́н, ‑у, м.

Рэчыва, якое пры ўвядзенні ў арганізм можа прывесці да ўтварэння антыцел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антиге́н физиол. антыге́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)