антура́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. антура́ж
Р. антура́жу
Д. антура́жу
В. антура́ж
Т. антура́жам
М. антура́жы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

антура́ж, -жу м. антура́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

антура́ж уст. антура́ж, -жу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

антура́ж, ‑у, м.

Разм. Сукупнасць навакольных умоў; акружэнне.

[Фр. entourage, ад entourer — акружаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)