назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| а́нкеры | ||
| а́нкера | а́нкераў | |
| а́нкеру | а́нкерам | |
| а́нкеры | ||
| а́нкерам | а́нкерамі | |
| а́нкеры | а́нкерах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. Прыстасаванне ў гадзіннікавым механізме, якое звязвае хадавое кольца з маятнікам і забяспечвае раўнамернасць ходу гадзінніка.
2. Металічная дэталь, якая служыць для змацавання састаўных частак збудаванняў, машын.
[Ням. Anker.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)