анемі́я, -і, ж. (спец.).

Малакроўе, змяншэнне колькасці крыві ў арганізме або змяненне яе саставу.

|| прым. анемі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анемі́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. анемі́я
Р. анемі́і
Д. анемі́і
В. анемі́ю
Т. анемі́яй
анемі́яю
М. анемі́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

анемі́я ж., мед. анеми́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анемі́я, ‑і, ж.

Змяншэнне колькасці крыві ў арганізме або змяненне яе саставу; малакроўе.

[Грэч. anaimia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анеми́я мед. анемі́я, -мі́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анемі́чны, -ая, -ае.

1. гл. анемія; малакроўны.

2. перан. Вялы, бледны, кволы, бяздзейны.

А. выгляд.

|| наз. анемі́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хларо́з, -у, м. (спец.).

1. Адна з форм малакроўя, анемія.

2. Хвароба раслін, пры якой парушаецца ўтварэнне хларафілу і лісце жаўцее.

|| прым. хларо́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малакро́ўе, ‑я, н.

Хваравіты стан, які характарызуецца памяншэннем колькасці крыві або якасным змяненнем яе саставу (памяншэннем колькасці чырвоных крывяных цельцаў і гемаглабіну); анемія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)