анемі́чны, -ая, -ае.

1. гл. анемія; малакроўны.

2. перан. Вялы, бледны, кволы, бяздзейны.

А. выгляд.

|| наз. анемі́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анемі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. анемі́чны анемі́чная анемі́чнае анемі́чныя
Р. анемі́чнага анемі́чнай
анемі́чнае		 анемі́чнага анемі́чных
Д. анемі́чнаму анемі́чнай анемі́чнаму анемі́чным
В. анемі́чны (неадуш.)
анемі́чнага (адуш.)		 анемі́чную анемі́чнае анемі́чныя (неадуш.)
анемі́чных (адуш.)
Т. анемі́чным анемі́чнай
анемі́чнаю		 анемі́чным анемі́чнымі
М. анемі́чным анемі́чнай анемі́чным анемі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

анемі́чны анеми́ческий, анеми́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анемі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да анеміі; малакроўны. // перан. Вялы, кволы; бяздзейны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анемі́я, -і, ж. (спец.).

Малакроўе, змяншэнне колькасці крыві ў арганізме або змяненне яе саставу.

|| прым. анемі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анеми́ческий анемі́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)