анданці́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
анданці́на |
анданці́на |
| Р. |
анданці́на |
анданці́на |
| Д. |
анданці́на |
анданці́на |
| В. |
анданці́на |
анданці́на |
| Т. |
анданці́на |
анданці́на |
| М. |
анданці́на |
анданці́на |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
анданці́на муз.
1. нареч. анданти́но;
2. сущ., нескл., ср. анданти́но
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
анданці́на,
1. прысл. Некалькі хутчэй, чым андантэ.
2. нескл., н. Музычны твор або яго частка, якія выконваюцца хутчэй, чым у сярэднепавольным тэмпе.
[Іт. andantino.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анданти́но муз.
1. нареч. анданці́на;
2. сущ. анданці́на нескл., ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)