анато́мія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. анато́мія
Р. анато́міі
Д. анато́міі
В. анато́мію
Т. анато́міяй
анато́міяю
М. анато́міі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

патолагаана́там, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Урач, спецыяліст па паталагічнай анатоміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ана́там, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст у галіне анатоміі або прэпаравання трупаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патолагаана́там, ‑а, м.

Спецыяліст па паталагічнай анатоміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міяло́гія, ‑і, ж.

Частка анатоміі — вучэнне аб мышцах.

[Ад грэч. mys (myos) — мышца і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ана́там, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне анатоміі або прэпаравання трупаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эстэзіяло́гія, ‑і, м.

Раздзел анатоміі, які вывучае будову органаў пачуццяў.

[Ад грэч. aisthēsis — пачуццё, адчуванне і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астэало́гія, ‑і, ж.

Раздзел анатоміі, які вывучае форму і структуру касцей.

[Ад грэч. osteon — косць і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рашэ́цісты, ‑ая, ‑ае.

У анатоміі — з вялікай колькасцю адтулін. Рашэцістая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіндэсмало́гія, ‑і, ж.

Спец. Аддзел анатоміі, які вывучае сучляненні касцей шкілета.

[Ад грэч. sýndesmos — звязка і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)