анатаксі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
анатаксі́н |
анатаксі́ны |
| Р. |
анатаксі́ну |
анатаксі́наў |
| Д. |
анатаксі́ну |
анатаксі́нам |
| В. |
анатаксі́н |
анатаксі́ны |
| Т. |
анатаксі́нам |
анатаксі́намі |
| М. |
анатаксі́не |
анатаксі́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
анатаксі́н, -ну м. анатокси́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
анатокси́н анатаксі́н, -ну м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)