анані́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. анані́ст анані́сты
Р. анані́ста анані́стаў
Д. анані́сту анані́стам
В. анані́ста анані́стаў
Т. анані́стам анані́стамі
М. анані́сце анані́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

анані́ст м. онани́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца ананізмам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

онани́ст анані́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анані́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да ананіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)