аму́раў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аму́раў |
аму́рава |
аму́рава |
аму́равы |
| Р. |
аму́равага |
аму́равай
аму́равае |
аму́равага |
аму́равых |
| Д. |
аму́раваму |
аму́равай |
аму́раваму |
аму́равым |
| В. |
аму́раў (неадуш.)
аму́равага (адуш.) |
аму́раву |
аму́рава |
аму́равы (неадуш.)
ахіле́савых (адуш.) |
| Т. |
аму́равым |
аму́равай
аму́раваю |
аму́равым |
аму́равымі |
| М. |
аму́равым |
аму́равай |
аму́равым |
аму́равых |
Крыніцы:
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
аму́раў, ‑рава.
Які належыць амуру. Амурава страла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аму́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аму́р |
аму́ры |
| Р. |
аму́ра |
аму́раў |
| Д. |
аму́ру |
аму́рам |
| В. |
аму́ра |
аму́раў |
| Т. |
аму́рам |
аму́рамі |
| М. |
аму́ры |
аму́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)