амулёвы гл. омуль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амулё́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. амулё́вы амулё́вая амулё́вае амулё́выя
Р. амулё́вага амулё́вай
амулё́вае		 амулё́вага амулё́вых
Д. амулё́ваму амулё́вай амулё́ваму амулё́вым
В. амулё́вы (неадуш.)
амулё́вага (адуш.)		 амулё́вую амулё́вае амулё́выя (неадуш.)
амулё́вых (адуш.)
Т. амулё́вым амулё́вай
амулё́ваю		 амулё́вым амулё́вымі
М. амулё́вым амулё́вай амулё́вым амулё́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

амулёвы омулёвый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амулёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да омуля. Амулёвая ікра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́муль, -я, мн. -і, -яў, м.

Рыба з сямейства ласасёвых.

|| прым. амулёвы, -ая, -ае.

Амулёвая ікра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

омулёвый амулёвы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)