амбара́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. амбара́с
Р. амбара́су
Д. амбара́су
В. амбара́с
Т. амбара́сам
М. амбара́се

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

амбара́с, -су м., разг. беспоко́йство ср., хло́поты ед. нет;

нашто́ мне лі́шні а.? — к чему́ мне ли́шнее беспоко́йство?

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амбара́с, ‑у, м.

Уст. Клопаты, турботы, непакой. Колькі амбарасу Каля гэтай справы! Крапіва.

[Фр. embarras.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Амбара́с ’непакой’ (Др.-Падб., БРС, Гарэц., Бяльк., Нас., Касп., Нас. Сб. посл., Мар. дыс.), амбарасіцца ’непакоіцца’ (Касп.), амбарасна ’непакойна’ (Касп.), з франц. embarras праз польскае ambaras (Кюнэ, Poln., 40).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

клопат, дакука, турбота; турбацыя, турбатня, марока, важданіна, важданне, вазня, мітрэнга, амбарас (разм.); рупесак, фатыга, небыт (абл.); камень (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)