амафо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. амафо́н амафо́ны
Р. амафо́на амафо́наў
Д. амафо́ну амафо́нам
В. амафо́н амафо́ны
Т. амафо́нам амафо́намі
М. амафо́не амафо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

амафо́н м., лингв. омофо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

омофо́н лингв. амафо́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амафо́ны, ‑аў; адз. амафон, ‑а, м.

Спец. Словы, якія аднолькава гучаць, але маюць рознае напісанне (плод і плот).

[Ад грэч. honós — аднолькавы і phōnē — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)